مدح و ولادت امام حسن مجتبی علیه‌السلام
می‌نویسم امشب از روی کریم اهل‌بیت می‌نویسم از خـم مـوی کـریم اهل‌بیت از قـد و بـالای دلجـوی کریم اهل‌بیت از حریم قدسی از کوی کریم اهل‌بیت می‌نویسم تا حسن باشد گـدای این درم تا نفس دارم به تن بر مجتبی من نوکرم شد مبارک اینچین ماه مبارک با حسن ذکر این شبهای عالم یا علی و یا حسن «لا فـتی الا علی و لا کریم الا حسن» شد حسین آقا و بر آقای ما مولا حسن هستِ عالم هست از هستِ کریم اهل‌بیت ما مـسلـمـانـیم با دست کـریـم اهل‌بیت برکت هر سفره از نان حسن بود از قدیم آیۀ مشکل گشا، جان حسن بود از قدیم درد ما را نسخۀ درمان حسن بود از قدیم گوییا جبریل مهمان حسن بود از قدیم او کریم است و گدا را اوست یاری می‌کند از قدیم این سفره را او سفره داری می‌کند در دل بـیـراهه‌ها او روبـراهم می‌کند در سـپـاه کـربـلا جـزو سپاهـم می‌کند تا که میگویم حسن، زهرا نگاهم می‌کند با گـدایی حسن یکـبـاره شـاهم می‌کند اوست رزق آسمانها و زمین را می‌دهد با نگاهی او برات اربعـین را می‌دهـد کیست او وجه خدا فرزند ختم المرسلین از ازل تا صبح محشر او معزالمومنین اوست در عالم عـلمدار امیرالمومنـین اوست آقا اوست مـولای یل اُمُّ البـنـین او کریم اهل بیت است و به عالم دستگیر اوست بر نعم الامیر عالمین نعم الامیر |